اشعار

خبری آمده که نـوبت محـشر شده باز            خبری آمده که دورۀ غـم سر شده باز

خبر از معجـزۀ سورۀ کـوثـر شده باز            خبری آمـده که فـاطمه مـادر شده باز

آسمان در طلوع یک خورشید            می‌کند روزهـای خود تـمـدیـد

این چه نـوریست در افق پـیدا            این چه نوریست نور عشق و امید

همیشه طبعِ غـزل حِس بـرتـری دارد            برای توست اگر شعـر، مشـتری دارد

تـو از تبـار که هـستی، سـلالـۀ زهـرا            که خط به خطِ غزل طعم دیگری دارد

الا کـه مــوسـم شـادی و هـمـدلی آمـد            زمــان نــاد عــلــیـاً ســیــنـجـلـی آمـد

زمـین سـامـره را سیـنـه مـنجـلـی آمد            دهـــم ولــی خــداونــد را ولــی آمـــد

می‌وزد طرفه نسیمی که دم روحانی‌ست            همه جا جلوۀ یار و همه جا نورانی‌ست

شب وجد و شب شادی شب مدحت خوانی‌ست            هشتمین روز هـمایون ربیع الثّانی‌ست

هـوای خـانـۀ دل با تو آسـمـانـی شد            مدینه با تو پُر از نـور مهـربانی شد

تو آمدی و زمین و زمان پُر از شادی ست            به یُمـن مقـدم تو فصل همزبانی شد

هر گـوشه صدای ربّـنـا می‌آید            آواز خـوش خـدا خــدا مـی‌آیـد

از شوق امام عسکری مست شده            خورشید ز سمت سامرا می‌آید

دلا نیک اخـتری می‌آید امشب            بـشارت، دلبـری می‌آید امشب

جهان را سروری می‌آید امشب            شه گردون فری می‌آید امشب

نـور تـو بـا نـور خـدا فـرقـی ندارد            نـزد خـدا او بـا شـمـا فـرقـی ندارد

وقتی که صحبت از حسن باشد چه زیباست            پس عسگری با مجتبی فرقی ندارد

بـــاران کــرامـت خـــدا مــی بــارد            نـور از نـفـس فرشـتـه هـا می بـارد

صد دسته گـل محـمّـدی بـاز امشب            بر صحن و سرای سامرا می بـارد

مـا بـنـده‌ایـم گـرم تـمـنّـای اهـل بـیـت            در سیـنـه‌ام نـشسته رد پـای اهل بیت

دل بـسته‌ام به وعـدۀ فـردای اهل بیت            بر پای سفره‌های حسن های اهل بیت

ره بـاز کـنـیـد، دلـبـری آمـده است            بـر شیـعـه امام دیگـری آمـده است

در مـطـلـع هـشـتـم ربـیـع الـثــانـی            مـیـلاد امـام عـسـگـری آمـده است

ای که در مَحْبَس گیسوی تو شب زندانی ست           کار خورشید، به فرمان تو نور افشانی ست

سامرا نه! که جهان سیطرۀ قدرت توست           ای که در عرش تو را مرتبۀ سُلطانی ست

جان می دهم فـقط و فـقـط پای سامرا            زاده شـدم بـه شـوق تـمـنّـای سـامـرا

دیگـر نـیـازمند کـسی نـیـستـم که من            هـستـم گـدای دست تو آقـای سـامـرا

میل سفـر در سر چرا دارم دوباره            شـوق زیـارتـنـامـه را دارم دوباره

صحنی پُر از خلوت شده فکر و خیالم            انـگـار مـیـل سـامــرا دارم دوبـاره

ای به حـق مـقـتـدا ایها العـسکـری            ای ولــیِّ خــدا؛ ایـهــا الـعـسـکـری

شـمـع جـمـع هـمه یـوسف فـاطـمـه            زادۀ مـرتـضـی ایـهـا الـعــسـکـری

اشکم دو چشمه بر لب مژگان درست کرد           در خشکـسالِ عـاطفه باران درست کرد

بـشکـن دل مـرا کـه شـکـایت نـمی­ کـنـم           کار مرا هـمـیـن دل ویـران درست کرد

ای یاد تو به جان و دلـم ذکر داوری            وی آیـتـی که حـافـظ سـرّ پـیـمـبـری

قـرآن نـاطـقـی و به ذکر عـلـی عـلی            ما را درون سینه تو فـریاد حـیـدری

 پخش سبک

سُرورِ دل عیان بُوَد به شور و شوق دلبری           مبارک است ولادت مـولا امامِ عـسکری

تویی امامِ انس و جان یا مولا           نــور زمیـن و آسمان یا مولا

بـر خـلـق فــروغ ایــزدی داده خـدا            سـرچـشـمـۀ فیض سرمدی داده خدا

در دست امام هـادی از بــاغ بهشت            امـروز گــل مــحــمــدی داده خـــدا